Prijs de HEER, mijn ziel.HEER, mijn God, hoe groot bent U. Met glans en glorie bent U bekleed,
in een mantel van licht gehuld. U spant de hemel uit als een tentdoek
en bouwt op de wateren uw hoge zalen, U maakt van de wolken uw wagen en beweegt u op de vleugels van de wind,
U maakt van de winden uw boden, van vlammend vuur uw dienaren.
U hebt de aarde op pijlers vastgezet, tot in eeuwigheid wankelt zij niet.
De oerzee bedekte haar als een kleed, tot boven de bergen stonden de wateren.
Toen U dreigde, vluchtten zij weg, toen uw donderstem klonk, stoven zij heen:
naar hoog in de bergen, naar diep in de dalen, naar de plaatsen die U had bepaald.
U stelde een grens die zij niet overschrijden, nooit weer zullen zij de aarde bedekken.
U leidt het water van de bronnen door beken, tussen de bergen beweegt het zich voort.
Het drenkt alles wat leeft in het veld, wilde ezels lessen er hun dorst.
Daarboven wonen de vogels van de hemel, uit het dichte groen klinkt hun gezang.
U bevloeit de bergen vanuit uw hoge zalen, door uw daden raakt de aarde verzadigd.
Gras laat U groeien voor het vee en gewassen die de mens moet verbouwen. Zo zal hij brood winnen uit de aarde
en wijn die het mensenhart verheugt, geurige olie die het gelaat doet stralen, ja brood dat het mensenhart versterkt.
De bomen van de HEER zuigen zich vol, de ceders van de Libanon, door Hemzelf geplant.
De vogels bouwen daar hun nesten, in de cipressen huizen ooievaars.
De hoge bergen zijn voor de steenbokken, in de kloven schuilen de klipdassen.
U hebt de maan gemaakt voor de tijden, de zon weet wanneer zij moet ondergaan.
Als U het duister spreidt, valt de nacht, en alles wat leeft in het woud gaat zich roeren.
De jonge leeuwen gaan uit op roof, brullend vragen zij God om voedsel.
Bij zonsopgang trekken zij zich terug en leggen zich neer in hun legers.
De mensen gaan aan het werk en arbeiden door tot de avond.
